maandag 30 april 2018

Mijn grote vijand; de kaasschaaf

Soms heb je van die avonden dat een tosti hèt perfecte avondeten is. 
Gisteren was zo'n typische avond, dat een warm broodje kaas van onder de grill perfect was. Eerder die middag had ik al kaas gekocht, wat natuurlijk onmisbaar is als je een tosti wil gaan bouwen. 
De verpakking was makkelijk te openen. Tegenwoordig staat handig op de verpakking vermeld:'HIER OPENEN'. Onmisbaar. Zelfs voor mensen zoals ik. 
Dan komt al snel de eerste uitdaging. Die ellendige kaaskorstjes er af snijden.
Een normaal persoon zou daar zijn hand niet voor omdraaien, maar op de een of andere manier gaat dat bij mij nooit zonder slag of stoot.
Met een aardappelschilmesje de zijkantjes er af snijden? Tja.. dat ging een vorige keer ook al niet denderend. Die krengen schieten altijd uit bij mij.
Dan maar weer eens de kaasschaaf, hopelijk werkte deze nieuwe wel mee.
Voorzichtig zet ik de schaaf in het hoekje van de kaas. 
Okee. Ik kan dit. Ik ben een volwassen persoon en ik kan kaas schaven. 
Helaas dacht de kaasschaaf daar weer eens anders over. Voordat ik het wist had de kaasschaaf en hap genomen van mijn duim. Shit. shit. shit. Pleisters. Waar heb ik die?! Sinds dat ik recentelijk verhuisd ben, heeft nog niks een vaste plek. Net zoals de pleisters. Gelukkig heb ik snel een pakje gevonden. Natuurlijk ontbreken de grote pleisters; er zitten alleen nog kleine ronde pleistertjes in. Van die pleisters waar je precies niks aan hebt als je duim een spoor à la Hans en Grietje achterlaat op je schone vloer. Soms zit het mee, maar vaak in dit soort gevallen niet. 
Gelukkig bedenk ik me dat er in mijn auto een ehbo-koffertje ligt. 
Daar zitten vast wel pleisters in.
Gelukkig zitten die er inderdaad in. Diezelfde avond heb ik er minstens 6 nodig gehad om te voorkomen dat er overal duimafdrukken door het huis verspreid werden. De tosti is uiteindelijk nog wel gelukt, de kaasschaaf gedroeg zich na de eerste verwonding.
De volgende ochtend is het gelukkig gestopt met bloeden. Vandaag is mijn vrije dag, dus de gemene inkeping kan een beetje helen. Ik realiseer me dat ik materiaal moet gaan inslaan voor de volgende dag, want ik werk veel buiten. 
Pleisters en buiten werken, in combinatie met vaak handen wassen werkt voor geen meter. 
Ik krijg de tip om vingercondooms te halen, om het droog te houden. Ik ga naar een drogisterij in het dorp, op zoek naar kabouterrubbers. In de drogisterij kan ik ze niet vinden. Dan maar een medewerker zien te vinden. Onvindbaar. 
Bij de kassa staat een jonge medewerkster. Ik voel aan dat dit nog wel eens een ongemakkelijke situatie kan gaan worden. Als ik haar aanspreek:'Goeiemiddag, verkopen jullie ook vingercondooms?' kijkt ze me een beetje ongemakkelijk aan. Vervolgens wijst ze naar het Durex-schap. Tja. Bijna. Ik steek mn kunstig bepleisterde duim omhoog. "Vinger-condooms. Voor om je vinger. Zegmaar. Eh." 
Dan valt het kwartje bij haar. Ze zegt dat ze die niet verkopen. Als ik de winkel uitloop moet ik grinniken. Arm kind. Heeft ze mij als klant. 
Bij een volgende drogisterij adviseert een medewerker mij een brace die ik om mijn vinger kan doen. Die is tenminste ook stootproof. Slimme. 
Daar had ik nog niet aan gedacht. Dan proberen we dat maar eens uit.
Zo meteen ga ik maar eens de pleisters er af halen, eens zien wat de schade is.
Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Stomme kaasschaaf.